Te koop gevraagd: bos in Eben Emael

Onze 1000-handtekeningen emailactie is volop aan de gang. Wie zich ook geroepen voelt om het Waals parlement te mailen, kan via deze link alle belangrijke emailadressen in een luttele klik overnemen.

De brief is in drie versies beschikbaar, dus je kunt kiezen uit Nederlands, Engels of Frans. Gaat dus gerust uw gang! Waarvoor hartelijke dank.

Wat speelt er nog meer in deze kwestie?

Vanmorgen kreeg ik antwoord van de gemeente Bassenge. Ik had hen op 25 februari namelijk een email gestuurd met daarin de vraag of het mogelijk zou zijn om met een aantal partijen een bosstrook aan te kopen. Aangezien de Waalse jachtwetgeving niet op korte termijn zal veranderen, zoeken we naar een alternatief dat in staat zal zijn om de jachtopziener en de familie Baudinet een halt toe te roepen. Daarom dus dat bewuste bosje uit hun handen zien te houden, met alle legale middelen vandien.

De enige beschaafde oplossing is het aankopen van dat bos. Het is een meanderende strook dat grenst aan akkerbouwgrond en hellingsgewijs deze prachtige Jekervallei accentueert. Als dat bos wordt aangekocht en bestempeld als natuurbeschermd gebied, dan mogen de jagers er niet meer schieten en al helemaal geen stroppen meer plaatsen! Kijk, nu wordt er ook geen expliciete toestemming gevraagd aan de landeigenaren die als boer veelal andere zaken aan hun hoofd hebben dan in de gaten houden wat er in bosjes en struikenformaties gebeurt. Maar de jachtopziener en jagers doen het wel. Voederbakken voor hun fazanten neerzetten, gif strooien, stroppen plaatsen. Schieten.

Een van de eigenaren is een boer die iets verderop in de straat woont. Ik heb hem gewoon direct gevraagd of hij genegen zou zijn dat bos te verkopen. In eerste instantie zei hij nee. Maar toen in een gesprek duidelijk werd wat onze beweegredenen zijn, werd zijn nee iets minder nee. Hij vroeg wel wat er dan anders zou zijn, mocht het bos aan ons verkocht worden. Da's heel simpel, nietwaar? Mijn moeder zegt altijd, "vreemde ogen dwingen". Voor dorpsbewoners en mensen die hier al generaties met elkaar samen leven, al dan niet in pais en vree, is het veel moeilijker om iemand de wacht aan te zetten. Hoe kan de boer, terwijl hij er jaren geen halszaak (!) van maakt, nu ineens opstaan en zeggen dat ze niet meer op zijn land mogen jagen zonder toestemming en de benodigde vergunningen? Dat ligt veel complexer dan wanneer een nieuwe eigenaar ten tonele verschijnt.




En ook dat begreep hij. Bovendien zou het bos voor Eben Emael en de dieren zijn. De kinderen van de twee lagere scholen en misschien ook scholen uit de naburige Vlaamse gemeente Riemst zouden er eens excursies kunnen houden, leren over de flora en fauna bij hun in de achtertuin. Of er samen opruimen en er een goed leefklimaat maken voor de vogels en dassen en insecten en wat al niet meer... Ook dat idee kon de boer wel begrijpen. Maar de belangrijkste reden is toch dat het bos en haar bewoners voortaan veilig zouden zijn voor de grillen van een lokale jagersfamilie en hun jachtopziener en alle anderen die jagen en stropen voor hun plezier. De gemeente Bassenge heeft ons verzoek doorgestuurd aan het Waalse Gewest, aan een zekere heer Defawes. Want de gemeente kan natuurlijk niet zomaar financieel participeren, bovendien is er een extra druk nu er in mei op de RTBF een reportage komt over de das in Eben Emael en het vreselijke lot dat dit arme dier beschoren was.

Vandaar ook de brief, want het zou natuurlijk heel mooi zijn als er behalve dat trieste nieuws ook iets positiefs te melden zou zijn. Namelijk dat het bosje zal worden aangekocht en als natuurgebied bescherming geniet, een bescherming die door bewoners van Eben Emael absoluut zal worden verdedigd en gegarandeerd tegen ieder die dit recht zou willen schenden. Het zij met een strop, een schot hagel of een achterhaald gevoel dat zij hier de macht in handen hebben.

Wordt hopelijk snel vervolgd!