Even samenvatten!

Amper een week na onze oproep om Waalse en Belgisch-federale volksvertegenwoordigers te bestoken met emails (de 1000-handtekeningen actie) over het gebruik van de strop in Wallonie, werd er op twee verschillende niveaus vragen gesteld aan de ministers Onkelinx en Lutgen. Maandag 8 maart gingen we zelf kijken in Namen, waar de commissievergadering met minister Benoit Lutgen in het mooie Bâtiment Saint-Gilles gebouw zou plaatsvinden.

Monika Dethier-Neumann (Ecolo) fungeerde die middag als voorzitter en had ons eerder via mail al laten weten dat ze deze kwestie nauwlettend zou volgen. De vraag zou door Caroline Cassart (MR) worden gesteld, maar volgde pas als nummer 13. Een lange zit dus, maar een interessante kijk in de keuken van de Waalse politiek. Toen de stroppenvraag uiteindelijk gesteld werd, viel de reactie van minister Lutgen in eerste instantie mee, al sprak hij zacht en was het vanwege het Frans toch een kwestie van juist interpreteren. Diezelfde avond nog ging er een mail naar Sarah Smulders, parlementair medewerkster van Magda Raemaekers, met een korte schets van wat er die middag in Namen aan de orde was gekomen.

Dinsdagochtend stuurde Sarah Smulders ons een mail met het verzoek of er al een verslag was zodat zij dit die middag nog mee konden nemen in de vraagstelling naar minister Onkelinx op federaal niveau (De Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers). Meteen werd er gemaild naar Caroline Cassart en Monika Dethier-Neumann of er al notulen beschikbaar waren, maar dat zou normaliter een tot twee werkdagen duren. Omdat dit echter om slechts een onderdeel van de vergadering ging, informeerde mevrouw Dethier bij de servicediensten van het Waals Parlement of zij die teksten al uit konden werken zodat ze op federaal niveau konden worden meegenomen. Aldus geschiedde.

Binnen enkele uren kregen we de tekst op mail en kon het via Sarah naar Magda Raemaekers die het antwoord van minister Lutgen verwerkte in haar eigen vraag aan minister Onkelinx. Klik op onderstaande link voor de vraag en het antwoord van Cassart-Lutgen (in het Frans):

http://equilibremael.blogspot.com/2010/03/cassartcollet.html

Als mensen de petitie tekenen of een van onze emails krijgen, dan blijkt telkens dat we iets nieuws vertellen. Men weet doorgaans niet dat de strop nog steeds legaal is en reageert verbaasd, dan wel geschrokken. Zo ook de secretaris van minister Onkelinx die namens haar en het kabinet reageerde op de vraag van mevrouw Raemaekers. Vanmorgen stuurde Sarah ons daar het uittreksel van en we zijn niet ontevreden over het resultaat. Klik op onderstaande link voor vraag en antwoord van Raemaekers-Onkelinx (Nederlands):

http://equilibremael.blogspot.com/2010/03/uittrekselstrop.html

tekst minister Onkelinx (dinsdag, 9 maart):

Mijnheer de voorzitter, collega’s, ik deel volledig de bezorgdheid ter zake. Ik ben eveneens verbaasd dat in 2010, het jaar van de biodiversiteit, dergelijke jachttechnieken nog toegelaten zijn.

Jacht en bescherming van wilde fauna en flora zijn exclusieve bevoegdheden van de Gewesten en de Gemeenschappen. Ik wil er echter aan herinneren dat de wet van 14 augustus 1986 over de bescherming en het welzijn van dieren in artikel 15 bepaalt dat het doden van een gewerveld dier zonder verdoving of bedwelming volgens de gebruiken van de jacht of de visvangst of op grond van andere rechtsvoorschriften toegelaten is als dat gebeurt in het kader van de wetgeving ter bestrijding van schadelijke organismen.

In dat laatste geval mag het doden enkel worden verricht volgens de meest selectieve, snelste en voor het dier minst pijnlijke methode, wat hier duidelijk niet het geval is.

Het is juist dat de jachttechniek met stroppen bedoeld is om het dier te vangen, maar het resultaat is jammer genoeg hetzelfde. Daarom heb ik mijn diensten opgedragen de mogelijkheid te analyseren om dat wetsartikel aan te halen om een einde te maken aan die praktijk. Ondertussen zal ik hierover onmiddellijk mijn collega Lutgen interpelleren, die ter zake bevoegd is in het Waalse Gewest.

tekst minister Lutgen (maandag, 8 maart):

Il y a une législation par rapport à cela, avec toute une série d'obligations - je peux vous la relire, mais elle est assez longue - au niveau de la Région wallonne.

L'objectif, quand on parle de piéger les animaux, est, par rapport à des animaux qui sont en très grand nombre et qui posent des problèmes à certains endroits, de gérer leur population. Ce n'est pas pour le plaisir de les piéger. S'il y a des utilisations de pièges non autorisées ou autres, elles sont poursuivies et sanctionnées avec la plus grande sévérité possible puisque l'objectif est de pouvoir sélectionner et capturer les animaux sans les blesser, sans leur occasionner quelque souffrance que ce soit.

Ceux qui utilisent ce type de pratique sont évidemment en-dehors de la légalité et, au-delà de cela, font preuve de peu de respect et de correction vis-à-vis des animaux. Je ne peux évidemment que réprimer et être scandalisé par rapport à des pratiques comme celle-là.

Si vous avez des témoignages ou autres, n'hésitez pas à me les transmettre pour que je puisse faire en sorte que la Région wallonne - et nous avons des services spécialisés là-dedans - puisse utiliser des informations que vous pourriez me faire parvenir pour poursuivre et sanctionner des personnes qui se comporteraient ainsi par rapport au piégeage.

Nous aurons la discussion globalement par rapport à cela et par rapport à d'autres éléments. La législation est là aujourd'hui pour qu'elle soit respectée scrupuleusement au niveau de la Région wallonne, mais on peut avoir des discussions concernant la gestion du développement de nos forêts, de notre patrimoine - la chasse en fait partie - par rapport à l'équilibre qu'on doit avoir entre le milieu récepteur et le nombre d'animaux dans notre Région. C'est une vaste question. Cette question-là en fera partie pour étudier comment utiliser le piégeage sans souffrance, sans mortalité ni autre comme moyen de régulation, à certains endroits, des populations trop importantes de certaines espèces.